DSİ Spor Kulübü’nde Bitmeyen Hayal Kırıklığı: Mağdur Olan Yine Çocuklar

Bu köşe yazısını, doğrudan sporcu velilerinden ve birebir yaşanmış olaylardan aldığımız bilgiler doğrultusunda yazıyorum.
Ortada ciddi bir mağduriyet var ve bu sessizliğe sessiz kalmak artık mümkün değil.

Öncelikle şunun altını çizmek gerekiyor:
Tepebaşı Belediyesi’nin masa tenisi kulübü kapandıktan sonra, birçok veli çareyi DSİ Spor Kulübü’nde buldu.
Çocuklarını buraya yönlendirdiler.
Çünkü hem antrenörler güven veriyordu hem de çocuklar masa tenisini tutkuyla seviyordu. Özellikle zihinsel engelli özel çocuklar için bu spor bir hayattan fazlasıydı.

Ancak DSİ Spor Kulübü’nde yaşanan ilgisizlik, iletişimsizlik ve yönetim zaafı tam bir hayal kırıklığına dönüştü.
Veliler, evraklarını tamamladı, raporlarını aldı, lisans işlemleri için koşturdu.
Ama karşılarında organize bir kulüp değil, karmaşa içinde bir yapı buldular.
Gittiklerinde ya kimseyi bulamadılar ya da sorularına doğru dürüst cevap alamadılar.
Öğretmenler ile müdür arasında bile ciddi iletişim kopuklukları vardı.

Ve sonunda, acı gerçek ortaya çıktı:
DSİ Spor Kulübü, sistem üzerinde görünmüyordu.
Yani resmen kapalıydı.
Ve bu skandal, veliler lisans başvurusu yapmasa belki de kimsenin haberi bile olmayacaktı.

Daha da vahimi var:
Üç tane deneyimli, alanında başarılı antrenör sessiz sedasız kulüpten ayrıldı.
Ne bir açıklama yapıldı, ne de bir önlem alındı.
Sporculara yeni antrenör dahi bulunmadı.
Şu anda ayın 21’inde Kayseri’de yapılacak maçlara gidecek olan çocuklar ortada kaldı.
Lisansları yok.
Kulüpleri yok.
Antrenörleri yok.

Bir veli, yaşadığı mağduriyeti şöyle anlatıyor:
"Çocuğum 2015’ten beri masa tenisi oynuyor. Özel bir çocuk. Masa tenisini aşkla seviyor. Bütün belgeleri tamamladım, lisans işlemlerine başvurdum. Kulübün kapandığını ben öğrenene kadar kimse açıklama yapmadı. Şimdi çocuğumun lisansı yok ve maça katılamayacak."

İşte durumun özeti bu.
DSİ Spor Kulübü, masa tenisi branşında tam anlamıyla sınıfta kalmıştır.
İdare zaafı, iletişim eksikliği ve ilgisizlik yüzünden çocuklar spor hayatlarının en kritik döneminde mağdur edilmiş, veliler çaresiz bırakılmıştır.

Ortada sadece bir kulübün kapanışı yok.
Ortada, yıllarca emek veren çocukların ve ailelerin hayallerinin paramparça edilmesi var.
Ve ne yazık ki bu büyük sorumsuzluğun hesabını soran da yok.

DSİ yönetimi, bir masa tenisi branşını yönetemediği gibi, güven duygusunu da yerle bir etti.
Bugün gelinen noktada, güvenerek çocuklarını bu kulübe emanet eden aileler, yalnız bırakılmış durumda.
Ve bu yalnızlık, sadece DSİ’nin değil, spor ahlakının da ağır bir yara aldığını gösteriyor.

Bu yazı, sahadaki gerçeklere, velilerin anlatımlarına ve yaşanmış olaylara dayanmaktadır.
Hiç kimse süslü cümlelerle bu rezaleti kapatamaz.

Çünkü gerçek, göz göre göre gelen bir mağduriyetin resmidir.
Ve bu mağduriyetin bedelini, yine en masumlar, yani çocuklar ödüyor.
DSİ Spor Kulübü yöneticilerine soruyorum: Bugün çocukların spor hayallerini ellerinden aldınız, yarın hangi vicdanla o koltuklarda oturacaksınız?
Bu sessiz çığlıkları duymamak, sadece bir yönetim zafiyeti değil, insanlığa karşı da bir sorumluluktur.
Ve unutmayın, kaybedilen sadece bir lisans değil; umutlar, emekler ve geleceğin ta kendisi. Ayrıca Bir çocuğun eline raket verip hayal kurmasına izin veriyorsanız, arkasında durmak da zorundasınız.
Bugün DSİ’nin ihmal ettiği her çocuk, yarın spordan bir adım daha uzaklaşacak.
Çünkü spor sadece yarışmak değil, hayata tutunmaktır.
Ve siz, onların ellerini bırakmayı seçtiniz.