SÖZ BİTTİĞİ YER: ESKİŞEHİRSPOR’DA KAYBOLAN UMUTLAR

​Tarih: 12 Ekim 2025
​Yine bir yenilgi. Yine bir deplasman kâbusu. TFF 3. Lig’in 6. haftasında Ayvalıkgücü Belediyespor karşısında alınan 2-0’lık mağlubiyet, artık sadece bir skor değil; Eskişehirspor camiasında tükenen sabrın ve eriyen umutların en acı fotoğrafıdır.
​Ne bekleniyordu? Zorlu şartlara, eksik kadroya rağmen bir reaksiyon. Taraftar, o 50 fedakâr isimle birlikte Ayvalık’a, galibiyetin fitilini yakacak bir kıvılcım görmeye gitmişti. Ne yazık ki, gördükleri tek şey, yıllardır süregelen dibe batış hikayesinin bir başka bölümü oldu.
​Mazeretler Tükendi: Evet, Serdar Göçerler’in elinde sakatlıklar ve cezalar yüzünden paramparça olmuş bir kadro vardı. Akın Akman, Deniz Keskin, Arda Okumuş... Yokluklar listesi uzun. Ancak profesyonel futbol, mazeret üretme sanatı değildir. Kısıtlı imkanlarla dahi sahada bir ruh, bir savaşma azmi görmek zorundayız. Ayvalık’ta ise ne yazık ki, bir dirençten çok, çaresiz bir teslimiyet izledik.
​Bora Göymen’in Yalnız Çabası: Kaleci Bora Göymen, adeta tek kişilik bir ordu gibi savaştı. 81. ve 83. dakikalarda yaptığı o kritik kurtarışlar, takımın nefes almasını sağladı. Fakat futbol basit bir oyundur; kale direkleri arasında duran bir kahraman, önünde gol kaçıran bir hücum hattı varsa, sonuç kaçınılmazdır. İsmail Kulet’in 85. dakikada beraberlik şansını auta atması, belki de maçın dönüm noktası değil, takımın mevcut durumunun özetiydi. Kazanma iştahı, son vuruş kalitesi ve o kritik anda sorumluluk alma cesareti, ne yazık ki bu takımda eksik parçalar.
​Ve 90+4... Yıkımın Simgesi: Bir takımın karakteri, maçın son anlarında belli olur. Skoru koruma, en azından bir puanı kurtarma refleksi gösteremeyen Eskişehirspor, uzatmalarda gelen ikinci golle resmen dağıldı. 90+4’te yenilen o gol, sadece bir kaleye giren top değil; mücadele etme enerjimizin, savunma disiplinimizin ve maç bitene kadar oyunda kalma inancımızın Ayvalık çimlerine gömüldüğünün kanıtıdır.
​Şimdi bu mağlubiyetle birlikte, moraller İzmir’deki Çoruhlu yenilgisinden sonra bir kez daha dibi gördü. Eskişehirspor, sadece puan tablosunda değil, taraftarının kalbinde de kan kaybediyor. Sözün bittiği yerdeyiz. Yönetimden, teknik ekipten ve oyunculardan beklenti artık skor değil, bu armanın ağırlığına yakışır bir duruluş ve savaş ruhudur. Aksi takdirde bu kâbus, çok daha derin ve acı bir sona doğru ilerleyecektir. Yeter artık!