Bir Gün Değil, Bir Ömürlük Özlem: Babalar Günü

Babalar Günü… Takvimde bir gün daha geçiyor, kutlama mesajı diziliyor, vitrinlerde “en iyi baba” kupası, sosyal medyada hazır klişe dolup taşıyor. Ama kimse sormuyor: Gerçekten ne kutlanıyor? Daha önemlisi, ne kayboldu?

Bugün sadece baba değil; aynı zamanda değer, terbiye, vefa da anılmalı. Eski zamanın babası sadece evin direği değil, bir duruşun, bir karakterin, bir omurganın temsilcisiydi. Şimdi varlığı değil, yokluğu konuşuluyor. Bu yokluk sadece mezar taşında değil; ruhsuzlukta, sevgisizlikte, dağılmış ailede yankılanıyor.

Yeni nesil… Özgür, yaratıcı, cesur diye yola çıktı ama geldiği nokta; sorumluluktan kaçış, yalandan medet umuşluk, bencilliği gelişim sanmışlık. Evde baba sevgisi görmemiş biri, okulda öğretmene, işte amire, sokakta insana nasıl saygı duysun? Ailede eksik büyüyen, toplumda hep fazlalık hisseder kendini. Ve biz hâlâ, “neden zorlanıyorlar” diye soruyoruz, ama cevabı çoktan kaybettik.

Evlilik artık hedef değil; zorunluluk. Genelde bir bebek haberiyle alınan karar… Aşktan değil, mecburiyetten doğmuş birliktelik. Beraber yaşamak evliliğe alternatif sanıldı, ama sonuç hep aynı: her şey daha başlamadan tüketilmiş. Gizem kalmamış, özlem bitmiş, bağlılık tükenmiş. Geriye yorgunluk, sabırsızlık, yüz göz olmuşluk kalmış. Ardından boşanma. Sonra ortada kalmış bir çocuk.

O çocuk… Ne anneye tam güvenebiliyor, ne babaya sığınabiliyor. Arada kalıyor. Sevilmiş ama sahiplenilmemiş. Korunmuş ama yön bulamamış. Ruh çatlak içinde büyüyor. Sevgi değil, kırgınlıkla şekillenmiş bir dünya içinde.

Eskiden örf, adet, gelenek sadece tören değil; sabrın, sadakatin, birlik olmanın tarifiymiş. Atalar bu yüzden bilgeymiş. Çünkü yanlış yapmaktan değil, değersiz yaşamaktan korkarmış. Şimdi her şey “modern” ama içi boş. Vicdan yok, vefa yok, sorumluluk hiç yok. İnsan artık yalandan utanmıyor; aksine onu başarı sanıyor. Ve genç, babadan değil; sosyal medyada içerik atan bir yabancıdan hayat öğreniyor.

Ama hâlâ umut var. Hâlâ dönülecek yol, tamir edilecek bağ, sahip çıkılacak değer var. Hâlâ çocuk için sağlam gölge, gerçek rehber olunabilir. Bunun için baba, büyük, değer unutulmamalı. Yüz dönülmeli. Kırılan onarılmalı.

Çünkü bir çocuk, babanın gölgesinde yürür. Gölge ne kadar güçlü, ne kadar onurluysa; çocuk da o kadar güvenle yürür hayatta.

Bugün Babalar Günü. Evet, kutlu olsun. Ama sadece bir gün değil… Her an, her adım, babalığın kıymetini bilen için kutlu olsun. Özlemle, saygıyla, umutla…