Duvara Konuşsam O Bile Anlardı

Ülkece, fikirlerin o kadar kale alınmadığı bir dönemdeyiz ki insanlar iz bırakabilmek için: ‘Sana konuşacağıma duvara konuşsam beni daha iyi anlar’ diyerek duvarları boyuyor. Yürüdüğüm yolda sağa bakıyorum bir partinin adı, sola bakıyorum ilan-ı aşk.

Siyaseti şekillendiren toplumu, siyasetçiler dinlemiyor olabilir mi?

Duvara yazı yazarak siyaseti şekillendirme kültürü yazının icadından da eskidir. Evet yanlış okumadınız. Çok eski zamanlarda henüz ‘ilkel’ yaşamın olduğu dönemlerde, ifade biçimi olarak çeşitli semboller kullanılmış ve hisler bu şekilde anlatılmaya çalışılmıştır. Burayı aklınızda tutmanızı isterim.

İlkel yaşam biçimini.

Fakat ilerleyen süreçte -artık yazı icat edildiğinde- reform hareketlerine de destek vermesi amacıyla duvarlarda, ‘Umut olmadan, korku olmadan’ yazıları dönemin sanatçıları, fikir insanları, bilim insanları tarafından her yere kazınmaya başlanmıştır.

Duvara Konuşsam O Bile Anlardı

Bu dönemlerde bahsedilen insanlar, bir devrin bitişine ve bir devrin başlangıcına katkı sağlamak için duvarlara yazı yazarken şimdilerde ise suskunluğun ve korkunun ifadesi olarak duvarlara yazılar yazılıyor.

Keza hatırlayınız; Türk toplumunda 60’lar, 70’ler, 80’ler’de, sağ ve sol kesimin en büyük kavgalarının yaşandığı tarihlerde de duvarlar konuşmuyor adeta bağırıyordu.

Şimdi gelelim asıl mevzuya…

Neden Eskişehir’de her yerde bağıran ‘ilkel yaşam’ duvarları görüyorum?