Tanım
Arapça “العشرة المبشّرة” (el-aşeretü’l-mübeşşere) ifadesinden gelir.
“Cennetle müjdelenmiş on kişi” anlamındadır.
Bu sahâbîler, İslâm’a ilk girenler arasında olup Peygamber’e bağlılıkları ve İslâm uğruna verdikleri mücadeleleriyle öne çıkmışlardır.
On Sahâbî Kimlerdir?
Hz. Ebû Bekir (ilk halife)
Hz. Ömer (ikinci halife)
Hz. Osman (üçüncü halife)
Hz. Ali (dördüncü halife)
Talha b. Ubeydullah
Zübeyr b. Avvâm
Abdurrahman b. Avf
Sa’d b. Ebû Vakkâs
Ebû Ubeyde b. Cerrâh
Saîd b. Zeyd
👉 Bu isimler, hadis kaynaklarında açıkça zikredilmiştir. Bazı rivayetlerde Ebû Ubeyde yerine Abdullah b. Mes‘ûd’un adı geçtiği de aktarılır.
Ortak Özellikleri
İslâm’ın ilk yıllarında Müslüman olmuşlardır.
Peygamber’in yanında Bedir, Uhud, Hudeybiye gibi kritik olaylarda bulunmuşlardır.
İslâm’ın yayılması için mal ve canlarını feda etmişlerdir.
Peygamber tarafından bizzat cennetle müjdelenmişlerdir.
Önemi
Aşere-i Mübeşşere, İslâm tarihinde örnek şahsiyetler olarak kabul edilir.
Onların hayatları, Müslümanlar için iman, sadakat ve fedakârlık açısından rehberdir.
İlk dört isim aynı zamanda Hulefâ-i Râşidîn (Dört Halife) olarak bilinir.
Günümüzdeki Yansıma
İslâm kültüründe bu on sahâbî, “cennetle müjdelenmişler” olarak özel bir saygıyla anılır.
Özellikle İslâm tarihi ve hadis derslerinde temel konulardan biridir.
