Metres Kapıya Dayanınca..

Bir arkadaşımın görümcesine öyle bir skandal yaşatmışlar ki hâlâ mideme oturan bir ağırlık var…

Eşi voleybola gidiyormuş. Orada Eskişehir’de bir okulda çalışan öğretmen bir kadınla tanışmışlar. Önce “arkadaşlık” diye başlayan o bağ… Sonra usul usul çizgiyi geçmiş. Ve o çizgi, bir akşam kapıya dayanacak kadar büyümüş.

O öğretmen kadın bir gün içip içip adamın evine dayanmış. Kapıyı açan adam, panikle “sarhoşun biri kapıya dayandı” diye üstelemeye çalışsa da arkadaşımın görümcesi içten içe bir şeylerin yolunda olmadığını hissetmiş.

Zaten metresini gönderdikten hemen sonra gerçeği itiraf etmiş.

Tam 2 sene!

Evet, tam iki yıldır eşini o öğretmenle aldatıyormuş.

Muhtemelen bir “kaçamak” diye başlamıştı adam için…

Ama öyle bir kontrolü kaybetmiş ki, o kaçamak iki koskoca yılı yemiş bitirmiş. Kendi evinin, kendi ailesinin içinde bir yangın çıkarana kadar.

Arkadaşımın görümcesi bir çocuk annesi, ev hanımı…

Maddi gücü olsa, inanın bir dakika bile durmazdı. Ama bir yanda çocuk, bir yanda yılların emeği, bir yanda “şimdi ne olacak?” korkusu.

Bir çocukla ortada kalmak mı daha ağır, yoksa aldatılmak mı? Yorumu size bırakıyorum…

Kadının elinde bir sürü fotoğraf, mesaj… Delil niteliğinde ne ararsan var.

Zaten adamın itirafları da ortada.

Ve bütün bu yaşananların içinde en acısı ne biliyor musunuz?

Kadın bir öğretmen.

O okulda çocukların geleceğini inşa eden bu öğretmen, bu evde bir çocuğun huzurla büyüyeceği evi aileyi geleceği yok ediyor.

Ama işte…

Hangi meslekte olursan ol, kim olursan ol, vicdanın kadarsın.

Arkadaşımın görümcesi bana bunları anlatırken sesi titriyordu.

“İntikam almak istiyorum” dedi.

“Kadının okuluna gidip her şeyi dökesim geliyor. Ama sonra ne olacak? Kendimi üzmekten başka neye yarar?”

O an şunu fark ettim,

Karşısındaki kadın onu ne kadar yaralamış olursa olsun, o kimseyi hatta kendisini yaralamış bir kadını bile yaralamayı göze alamayacak kadar iyi biriydi.

İçindeki öfkeyi bile nezaketle taşıyan bir kadın…

Bunu anlattığında kocasından gerçekten nefret ettim.

Aynı evin içinde aynı havayı solumaya bile tahammülüm olmazdı.

Ama işte…

Bir yandan güçlü olmaya çalışmak, bir yandan hem bu duyulsun isteyip hem de duyulmasından rahatsız olmak…

İnsanı ikiye bölen, içini kemiren bir durum bu.

Bu karman çorman hislerin içinde sakinliğini koruyabildiği için onu gerçekten takdir ettim.

Çünkü o da aynı çirkinlikle karşılık verseydi, ne kazanacaktı ki?

İhanetin içine bir ihanet daha eklemek yaraya merhem olmuyor.

Ve şunu hep söylerim, yine söylüyorum

Allah’ın adaleti hiç şaşmıyor.

Bugün olmasa, yarın…

Er ya da geç herkes hak ettiğini yaşıyor.

Adam şimdi eşini geri kazanmak için sözde her yolu deniyormuş.

Ama soruyorum size…

Yere düşüp kırdığınız bardağı yapıştırsanız aynısı olur mu?

Olmaz.

O çentik, o iz, o kırık her zaman kalır.

Bir kere kırıldı artık.

Zorunluluklardan dolayı susmak zaten ağır geliyor.

Ama hop diye affettirmek için gösterilen çaba… İşte o daha ağır.

Sanki basit bir şeymiş gibi…

Sanki iki yıllık ihanet bir özürle kapanırmış gibi…

İnsanın hem onuruna hem kalbine yük bindiren bir hikâye bu.

Ve ne yazık ki bu zamanda bunun gibi kaç tane daha yaşanıyor…

Üf yine canımız sıkıldı..

Haftaya görüşürüz

Sevgilerimle..