Nisan ve eylül ayları arasında aktif üretim yapan kömür üreticileri, meşe ağaçlarını 4-5 aşamalı işlemlerden geçirerek yılda yaklaşık 40 tona yakın odun kömürü elde ediyor. Zorlu doğa koşulları altında çalışan üreticiler, hem fiziki yorgunlukla mücadele ediyor hem de ürünlerini piyasa şartlarına göre düşük fiyata satmak zorunda kalıyor.
“VATANDAŞ KEYFİNİ SÜRÜYOR, BİZ ZAHMETİNİ ÇEKİYORUZ”
Üreticilerden 61 yaşındaki Nevzat Altıntaş, emeğin karşılığını alamamaktan yakındı. Altıntaş, “Odunu dışarıdan getiriyoruz, burada kömür yapıyoruz. 3-4 kuyu var, topraklama da yapıyoruz. Ayda 35-40 ton civarı üretim oluyor. Vatandaş bunun keyfini sürüyor, biz ise zahmetini çekiyoruz. Burada kazanan tüccar. El emeğimizi 40 liraya veriyoruz ama hiçbir kazanç elde edemiyoruz. Aracılar bizden 40 liraya alıp 60 liraya satıyor. Pazar günleri Eskişehir’e gidip kömür satıyoruz, karşılığında erzak alıyoruz. Su sıkıntımız var ama diğer koşullara alıştık. Nisan ayında gelip eylül ayına kadar buradayız. Çok zor ama yapmaya mecburuz,” dedi.
“15 GÜN GECE GÜNDÜZ NÖBET TUTUYORUZ”
Kömürün üretim sürecine dair bilgi veren 60 yaşındaki Sakıp Şen ise, işin fiziksel yükünün ağır olduğunu vurguladı. Şen, “Meşe odunu kamyonla geliyor, yaklaşık 25 ton. Odunu ayırıyoruz, diziyoruz, kesiyoruz, samanla kaplayıp topraklıyoruz ve yakıyoruz. Yakıldıktan sonra 15 gün boyunca başında bekliyoruz. Sonrasında soğutuyor, kuyuları yavaş yavaş açıyoruz. Her 5-6 ton odundan ancak 1 ton kömür çıkıyor. Hava iyiyse 5’te 1, kötüyse 6’da 1 verim alıyoruz. Eleman bulamıyoruz, bulsak 100 ton üretiriz ama şu an ancak 50 ton çıkartabiliyoruz,” ifadelerini kullandı.
Şen, kömür fiyatları konusunda da vatandaşların farkındalığının düşük olduğunu belirterek, “Marketlerde 2 kilo kömür 160 lira, ama insanlar bize 50 lira bile pahalı diyor. Halbuki biz burada 24 saat nöbet tutuyoruz, yağmur, fırtına dinlemeden çalışıyoruz. Marketten alınan kömürle bizim kömürümüz bir değil. Bizi en çok sevindirenler, kömürü çok yakanlar. Çünkü tekrar geliyorlar. Az yakan müşteriler bizim için iyi müşteri değil,” diye konuştu.
YOĞUN EMEK, DÜŞÜK GETİRİ
Seyitgazi’deki kömür üreticileri, hem fiziksel olarak yıpranıyor hem de düşük kazançla geçinmeye çalışıyor. Tüm zorluklara rağmen üretime devam eden emekçiler, mangal keyfinin arkasındaki görünmeyen alın teriyle dikkat çekiyor. Bölgedeki üreticiler, destek ve hak ettikleri değeri görmek istediklerini ifade ediyor.
