Eskişehir’de ev sahibinin daireden çıkmasını istediği beş çocuk annesi E.Ö. ev sahibi tarafından kandırıldığını ve kendisine tahliye belgesi imzalattırıldığını öne sürerek “Gidecek yerim yok, 5 evladımla ölelim mi?” dedi.
Hakkında koruma kararı da olan E.Ö yaşadığı süreci şu sözlerle anlattı: “3 yıl önce 5 çocuğumla Eskişehir’e yerleştim. Gizlilik kararım ve koruma kararım var. Ev sahibimle önceden bir sıkıntım yoktu. Sonradan çocuklarımla problem yaşamaya başladı, çocuklarımı kapının önünde istemiyordu, sürekli merdivenlerden aşağıya su döküyordu. Geçen yıl bana ‘Kalk sokağı süpür’ dedi. Ben de, ‘Abla merdivenleri yıkarım, kapının önünü temizlerim ama sokağı süpüremem, eğer süpüreceksek beraber yapalım’ dedim. O da bana, ‘Sokağı süpürmüyorsan çık git o zaman evimden’ dedi. Sorunumuz böyle başladı” Emek Mahallesi’nde oturan E.Ö. şöyle devam etti: “Çocuklarımım psikolojisi bozuldu yaşananlardan. Balkona çamaşır hiç asamadım. Yukarıdan aşağıya çay demi döküyordu. Çocuklarımın kafasından aşağıya su döküyordu. Ben burada esir değilim. Evimi gezin evimde bir şey yok. Birinci kat rutubet olmuşsa benim mi sorunum, bu oluyor. Ansızın suyum kesildi bir gün. Kartı takıyorum olmuyor. İlgili birime gittim, su kartımı kullanamadığımı söyledim. Bana, ‘Senin kartın iptal olmuş’ dediler. Senin ev sahibin yeni bir kart almış dendi. Bu kartı artık kullanamazsın dediler. 3 gün susuz kaldım. Ev sahibine gittim, ‘Ablacım sen beni mağdur edemezsin’ dedim. Sonra kızım şahit, Polisleri aradım yardım istedim, geldiler Allah razı olsun, konuştular getirdi kartı bana verdi. Madem kart kendisindeydi beni neden 3 gün susuz mağdur etti” “Çok çaresizim, icradan aradılar evi boşaltın dediler” E.Ö. “Polisler geldi, ev sahibi bana, ‘madem evinde oturmak istiyorsan kira kontratı yapsın’ dedi. Ben de bunu kabul ettim evet hissiyatlarım vardı, bir vesvese var ama konduramadım. O kadar merhametsiz değildir dedim. Sonuçta 5 çocuğum var ve mağdur olduğumu biliyor. Kira kontratını imzalarken, bana çıkacağıma dair, bir aylık gün yazıyor benim çıkmama yönelik evraklar imzalatmış. Ben ilkokul 2’den terk bir insanım. Şartlardan dolayı okuyamadım. Bana icra kâğıdı geldi, sosyal hizmetlerden bir kâğıt sandım. Sonra kâğıdı açtığımda icra kâğıdı olduğunu anladım. Adliyeye koştum gittim, evden çıkacağıma dair evraklar imzaladığımı anladım. Çok da geç kalmışım, sokakta mı kalayım, yapacak bir şey yok dediler bana. Ben o kadar çaresizim ki. Kirayı hiç aksatmadım, yemin ederim. İlk girdiğim sene 600, sonra 800 lira, sonra bin lira oldu hep ödedim. Kombi bozuldu bana bahçeden sürekli hakaretler etti. Çık git evimden diye bana bağırdı. Beni kiraya vermemekle suçlayınca gidip Maliye’ye şikâyette bulundum. Etmek zorundaydım, çünkü beni kirayı vermemekle suçladı. Ben de devletin kurumuna gittim şikâyet ettim. Şunu dedim, ‘Neden ben kirayı elden veriyorum bana banka hesap numarası ver oradan yatırayım’ diye söyledim” dedi. “Bana imzalatılan evrakları kira kontratı sandım” E, Ö kira kontratı diye evrakları imzaladığını belirterek, “Ben imzaladığım evrakları kira kontratı sandım. Bana bir aylık çıkma süresi vermiş. Çalışan bir kızım var, en kötü kira 7-8 bin olmuş. Dün saatlerce kiralık ev aradım, onu da bulamadım. Bulsam çıkacağım. İstenen kiraları versem ben ne yiyip ne içeceğim. Normalde ben Kasım’da girdim buraya, ama buraya bir ay yazmış. Avukat ile görüştüm, bize icra gelecek evi boşaltın dedi. Bizim gidecek yerimiz yok diye onlara da söyledim. 5 evladımla ölelim mi? Bizim gidecek yerimiz yok. Çocuklarımın dersleri hepsi çok iyi. Ben buraya geldim düzen kurmak için rahatlamak için, onun bana yaptığı şeye bak. Bir insan bu kadar merhametsiz olabilir mi? Ben tahliye emrini kira sözleşmesi zannettim. Ev sahibi beni kandırarak böyle bir şey imzalattı. Dün sabah 8’den akşam 8’e kadar hiçbir şey yemeden ev aradık biz. Ben hangi parayla ev tutacağım. Ben buraya ilk geldiğimde kızımın öğretmenleri bana yardımcı oldu. Kadın konuk evinden geldim ben. Evimizde perde yoktu emekleyerek geziyorduk çocuklarımla, birinci kat kimse görmesin diye. Önce utandım yardım istemeye, ama evde perde bile yoktu. İki valiz kıyafet vardı sadece. Perde yok, konu komşuya ne diyeceğim. Kızım iki yaşındaydı, acıktı. En sonunda öğretmen bize yardım etmişti. Bize eşya yardımı yaptılar. Ben bu evi bu şekilde düzenledim, şimdi bana çık diyorlar. İcra memurları geldi, evi boşaltmam gerektiğini söylediler. ‘Lütfen bana biraz zaman verin, ev yok, söz veriyorum çıkacağım’ dedim. En fazla 3-4 gün zaman veriyoruz, çıkmazsanız bununla ilgili tutanak tutmalıyız ve tüm masrafları karşılamak zorundasınız’ dediler. Ben dün saatlerce ev aradım. Çok çaresiz durumdayım” diye konuştu.
